اندیشیدن یعنی بودن. البته همه با این قضیه معروف دکارت موافق نیستند. برخی افراد مبتلا به یک اختلال عصبی-روانی بسیار نادر نمی‌توانند وجود خود را درک کنند. این بیماری به توهم کوتارد یا سندرم مرده متحرک معروف است. اغلب آن‌هایی که از از توهم کوتارد رنج می‌برند خود را اجسادی متحرک می‌دانند. برخی دیگر فکر می‌کنند روح‌هایی بی‌بدن هستند که برای همیشه زنده خواهند ماند. در هر صورت، بیمارات مبتلا به توهم کوتارد واقعیتی عمیقاً مخدوش را تجربه می‌کنند. آن‌ها در این واقعیت وجود بدن و نیازهای روزمره خود را انکار می‌کنند. یکی از عواقب شایع این باور، خودگرسنگی است. کشف اولین مورد این بیماری به سال ۱۸۸۰ برمی‌گردد، زمانی که عصب‌شناس فرانسوی ژول کوتارد (Jules Cotard) به نوع جدیدی از افسردگی اشاره کرد. نشانه‌های این افسردگی عبارت بودند از «مالیخولیای مضطربانه، ایده‌های نفرین یا طرد شدن، عدم حساسیت به درد، توهمات وجود نداشتن بدن خود، و توهمات جاودانگی.» بیمار او یک «پیرزن» ۴۳ ساله بود که ادعا می‌کرد مغز، عصب، معده و حتی روح ندارد. او نیز از خوردن اجتناب می‌کرد زیرا خود را نامیرا می‌دانست. چند هفته بعد از .. ... اطلاعات بیشتر